Whangarei tot Wellington noorder eiland

We waren lekker vroeg bij de falls en genoten van de prachtige omgeving en de manier hoe het park was aangelegd. Alles is veel groener en we verbazen ons over de gevarieerdheid van het bos. Na deze Whangarei falls zijn we verder richting het noorden gegaan. We zijn doorgereden tot Russell. Russell is het oudste stadje van Noorden. Een echt oud plaatsje en begint een beetje toeristisch te worden. Men doet er goed de best de toerist het naar de zin te maken. Er zijn verschillende mogelijkheden om met een boot de eilanden rond te varen. We besluiten om eerst een wandeling rond de stad te maken en om 13.30 uur met Fullers de zee op te gaan. Het belooft een mooie tocht te worden. Het weer viel mee alleen een beetje veel wind maar de zon was er wel bij. Tijdens de tocht werd er aangelegd bij het Urupukapuka Island voor een korte wandeling dwars tussen de schapen door zijn we naar de top van eiland gelopen(altijd maar weer klimmen)
De kapitein verraste ons door de hole in the rock te varen van Motukokako Island, nu stop ik met die lastige namen ,dit hole maakt Russell ook bekend. Het was een prachtige tour. We hebben Russell rond 17.00 uur verlaten en zijn richting
Kerikei gereden. We hebben overnacht bij een landhuis met een prachtige tuin. Wij mochten een plaatsje zoeken in de voortuin. Verder niet zo veel gedaan omdat het begon te regenen toen we aankwamen en niet weer is gestopt tot we weer vertrokken. Even wennen het is een stuk kouder en de dikke trui komt er weer aan te pas. We besluiten om dan maar een lange ruk te maken richting Cape Reinga. We stoppen bij Cable Beach om even uit te waaien aan de prachtige baaien. In het noordelijkste puntje worden we ,door de politie eerst naar Te Paki gestuurd, staat ook op ons programma. Dit gebied is bekend om zijn enorme zandduinen. Kan niet uitleggen hoe maar enorme bruine zandbergen die getekend door de wind allerlei vormen hebben aangenomen. Alleen maar zand waar de Kiwi’s een sport hebben bedacht, duin surfen. Met een plank van de duinen. Er was vandaag niemand bezig te veel wind. Popko heeft nog de moeite genomen om naar een top te lopen maar zag ook geen einde zo groots allemaal. We zijn terug gereden en kwamen weer bij de politie en die vertelde dat de weg naar de Cape was afgesloten. Door de regen was de weg onbegaanbaar geworden en er kwam niemand meer door.
Jammer we gaan weer verder er staat nog meer op het programma. We rijden door tot Kaitai en overnachten daar. De volgende zondagmorgen rijden we terug naar het zuiden en gaan naar de Ngavha Springs. Deze bronnen zijn nog puur natuur en niet in een mooie Ressort gebouwd. Het zijn houten bakken met 5 verschillende themperaturen met het gezonde bronwater. De bodem is van donkerzand. Het is dat er enkele mensen in de bakken zaten en ons aanmoedigden om er maar bij te komen, anders zou je hard weg lopen. Eenmaal aan het ritueel deelgenomen was het zeer aangenaam. Met de modder kon je je huid schrubben en een moddermasker was ook niet gek. In het bad troffen we een speelster van Engeland die meegedaan had aan de wereldkampioenschappen Netbal. Popko natuurlijk helemaal een netbal fan na het zien van de finale op de tv en na het zien van de super mooie speelster Geva Mentor.Geva was met haar broer en moeder voor nog een paar dagen vakantie in New Zealand ook in de poel beland.
Even genoeg gepoeld we gaan naar het Forest en wel de Waipoua Forest. Hier staan de Kauari met als grootste reus de Tane Mahuta. We zijn via Ononoi gereden waar we eerst op de punt van Tasman zee en de Waihou River nog enkele prachtige foto’s hebben geschoten van de ondergaande zon. Niet zo’n bol die in het water zakt maar een die de horizon roze kleurde. Geweldig en weer sprakeloos.
We hebben een avond wandeling gemaakt in het Waipoua en zijn helemaal om van de omvang van de Kauri. Je weet niet wat je ziet. Ommen had een dikke eik maar dit is zo enorm groot geen woorden voor. Popko maakte de opmerking na ongeveer een uur tussen deze bomen te hebben gelopen:” Ik ga de bomen gewoon vinden maar wij zijn zo klein“.
Rond 20.00 uur komen we het bos uit en besluiten toch maar om het bos uit te rijden en niet op de parkeerplaats te blijven slapen. Een ding is zeker hier gaan we morgen weer naar toe om de rest goed te bekijken. Er is nog een wandeling van 3 uur die wil ik maken. We hebben 07.00 uur tot 12.00 uur met deze bomen ons prima vermaakt en natuurlijk ook de …verschillende varens en palmen in dit regenwoud. We rijden via Lake Taharoa naar Dargaville en zoeken een camping op. Tijd voor de was en een lekkere douche en alles is out off power. Na alle internet dingen en helemaal weer van alles op de hoogte vertrekken we naar Wellsford en overnachten in de stad.
Kan nog steeds goed opschieten met mijn kok. Eet lekkerder aan de camping tafel dan als we uit eten gaan. Zeg hem dat ook altijd. Een ding ,laat hem niet alleen bootschappen doen want hij vergeet steeds dat hij geen kelderkast op de camping heeft. Genoeg gepocht!!! Woensdag gaan we richting Auckland en op een bord komen we Auckland Track tegen en gaan de grindweg 3 km omhoog even overleggen wel of niet gaan wandelen, achteraf gelukkig wel. Deze tocht ging eerst door gras dat wel hoger was dan 2 kontjes maar wel weer steil omhoog. En dan stap je zomaar een regenwoud binnen. We kijken elkaar aan en kunnen bijna niet bevatten hoe landschappen in elkaar overgaan. Het verschil is hier zo groot. Eerst zie je nog naald en een eindje verder is het alleen maar palm varens zelfs nog en Kauri. Deze bossen zijn echt uniek. In New Zealand rekenen ze niet in km maar in uren. En wij besluiten ook om 1.5 uur te gaan lopen we wisten dat we de zelfde weg terug moesten. De verleiding is groot om verder te gaan maar we zijn onze experiment nog niet vergeten van de Oceaan Beach. Het was kil in de morgen maar na de wandeling was het weer opgeknapt. We gaan richting Waiwera. Waar we thermische baden hebben gemist volgens de kenners. Willen we ook over mee praten dus gaan.
Baden tussen een 32 en 48 gr een videobad met een spannende filmen ook een gewoon zwembad sauna en stoombad. We zijn weer helemaal schoon. Morgen is Gerwin Jarig 29 nov. Ik ga dat erg missen want ik verlang stiekem wel weer naar mijn eigen huis en iedereen die daar rondomheen bij hoort. Dat zijn er heel veel. Ik ben blij dat ik op deze manier contact heb met jullie en dank jullie voor de reactie’s. We gaan gewoon door het is zo 28 dec en dan zijn we weer thuis.
Morgen hebben we nog een heel mooi programma. We gaan naar Crosby, Still en Nash. Ik las op internet dat ze in Auckland komen.
Donderdag gaan we eerst nog naar watervallen even de naam kwijt, en gaan weer eten bij de RSA waar we vaste klanten worden. We besluiten ook maar omdaar te overnachten dicht bij het Trust stadium.
Om 19.30 uur komen we aan bij het Stadium en zoeken ons plaatsje op. Crosby, Still en Nasch zijn volgens mij niets veranderd en hun muziek klinkt ook nog altijd zeer goed. De gitaar solo’s van Still doen het nog altijd goed. Ze brachten het meeste van hun nieuwe repertoire. En ik heb ze de laatste tijd niet meer zo gevolgd. Jammer dat ze weinig van die mooie oude nummers brachten. Maar het was geweldig volgens de kenners.
De volgende dag vroeg op en zijn richting Wellington gereden 660 km staat voor 9.30 uur rijden. Dus een lange dag. Het schiet niet op omdat de wegen erg bochtig zijn. Maar er was een reden om door te rijden: WE GAAN NAAR DE VOETBAL. Adelaide tegen Phoenix Wellington en morgen gaan we Beckham zien. Wellington speelt dan tegen La Galaxy. Popko gaat voor Ruud Gullit. De voetbal was wel aardig en we ontmoeten 3 jongens ook voetbal gek en spreken met hun af om wat te drinken. Ze stelden voor om onze auto bij hun op de oprit te zetten Tom. John en Matt. 3 leuke jongens we hebben een gezellige avond met hun. Ze brengen ons naar de Matterhorn een barretje in de stad. Zaterdagmorgen begin ik met een loopje omdat ik zag dat we in de buurt van de Botanic Garden zijn. Later met de boys breakfast gehad in het theehuis van de Garden. De Botanic garden had rozen tuin die volgens de historie was ontstaan omdat een vrouw van een gedeporteerde Ier in 1830 een rozenwortel in een aardappel had meegenomen.
Wij hebben wat rond gewandeld in de tuin en de boys hadden allemaal hun verplichtingen weer. We zagen ze weer tijdens de wedstrijd met Beckham.
Voor de rest hebben we doorgebracht aan het meer. Het was erg warm en we zeggen steeds laten we de zon nog maar pakken.
Om 19.15 uur begon de wedstrijd. Het is meer een wedstrijd om de voetbal in New Zealand te promoten. Ze willen meer voetbal en het niveau wat omhoog brengen. We spreken onze jongens in de rust nog even en nemen afscheid.
Leukste was tijdens de wedstrijd een vrouw alleen met hoed en streng het veld opkwam om met Beckham te spelen. Ze kwam niet ver, leuk om te zien hoe zo’n wilde vrouw te keer kan gaan. En 5/6 mannen moeite hebben haar tegen te houden.
Na de wedstrijd nog even na praten in TRAXX waar een live groep optrad. We kwamen in gesprek met de Fam Romein uit (vroeger) Lisse vader en zoon nog helemaal Hollands voetbal gek en probeert dit ook te volgen.
We zijn rond middernacht in onze campervan gedoken en kwamen er de volgend dag pas weer om 10.00 uur uit. We moeten met de Ferry mee die ons naar het Zuider eiland moet brengen. Om 12.00 uur vertrekken we en het beloofd weer een prachtige tocht te worden (verteld Iedereen). Mooie eilanden gaan we passeren die voor de kust van Wellington liggen. En als we die achter ons laten zien we de groene kust van het South Island liggen met hun groene bergen en rotsen. We komen om 16.00 uur aan in Pickton. Een gezellig stadje al helemaal in de ban van het komende Kerstfeest. Vreemd gisteren lagen wij op het strand en dan zie je mensen rijden met een kerstboom in de kofferbak! Beetje vreemd.
We rijden maar naar een camping in Havelock. 50 km van Pickton om daar de nacht door te brengen. Morgen gaan we het Zuiden ontdekken.