Kerst in Victoria

We zijn om 5 uur vertrokken van uit onze cabine in Christchurch. Met een taxi zijn we naar de luchthaven gebracht. Was wel even lachen om de taxichauffeur. Leek net of hij net uit bed kwam. Het was ook geen tijd om te vertrekken. We hebben nog geprobeerd om de vlucht uit te stellen. Dit kon maar wel met een bij betaling van 400 dollar. Dan maar vroeg op. Australië heeft een tijds verschil van 3 uur dus we kwamen zo rond 7 uur aan in Melbourne. We hadden geluk. Het uitchecken verliep sneller dan toen we via Bangkok binnen kwamen.

We hadden het weer in Melbourne een beetje in de gaten gehouden en we hadden ons verheugd op een zonnige laatste week. Soms loopt het gewoon anders. Het was bewolkt en het zag erna uit dat het spoedig ging regenen. Heel Melbourne blij want ze hadden zo’n gebrek aan water. En wij werden er niet zo vrolijk van. Maar niet zeuren. We besloten om de citybus te nemen zodat we voor de woning van Peggy uit konden stappen. We reden dwars door Melbourne en St Kilda en het werd steeds donkerder. We stapten uit en het begon te regenen en de eerste onweer flitsen waren te zien aan de hemel. We konden Peggy’s huis net halen voor dat de hel los barste, flitsen gevolgd door enorme donderslagen en een regen die niet meer op hield.
Het bleef maar regenen en toen we tegen de avond buiten gingen kijken bleek de hele straat en stoep onder water te staan. Hadden ze in 10 jaar niet meegemaakt, vraag me af waarom nu.
Het ene goeds was dat we weer blij waren bij Peggy te zijn. Altijd gezellig. Zaterdag een beetje rond gelummeld en tussen de buien door naar Cheltenham geweest om wat Kerst boodschappen te doen.

Zondag werden we opgehaald door Peter de schoonzoon van Peggy. Hij nam ons mee naar zijn proppery. Alma en de kinderen zaten te wachten voor het diner. En we hebben gegeten, die Alma kan zo lekker koken en trok alles uit de kast om het ons naar onze zin te maken. Heerlijk, ik had me net voorgenomen om de laatste dagen het een beetje kalm aan te doen en die reserve kilo’s achter te laten in Australië, Mislukt.
Maandag met Alma de laatste inkopen gedaan. Alma heeft mij de omgeving laten zien en al toerend nog even bij een kennis aangeweest. Toen we terug kwamen was Peter druk in de tuin, nauw ja druk, ik besloot hem maar te helpen .Ik vond het ook wel lekker om is weer met de handen in de grond te wroeten. Wij maken een klusje af maar daar in Australië denken ze er anders over. Na 2 uur vond Peter het genoeg, de hele berg onkruid bleef liggen en het tuingereedschap werd ook niet opgeruimd. Hem maar aangeboden om morgen verder te gaan. Wie wil die tuin nu aan de kant hebben, Hennie natuurlijk. Het weer werd met de dag beter en op eerste kerstdag hebben we een duik in het zwembad genomen.
Lekker zonnen doen ze niet want ze zijn allemaal bang voor de zon. Maar dit jaar was er ook een plaag van vliegen. Ik heb al eerder verteld van die slome vliegen die over je gezicht wandelen en zo maar een neusgat binnen gaan. Niet een, maar een heel aantal vooral als je wat crème op hebt ben je een attractie. Je hebt hier snel genoeg van. Ik ging s’morgens joggen met een vliegennet om mijn hoofd.
2de kerstdag Boxingday kwam de rest van de Fam voor de BBQ. Cadeautjes kwamen eraan te pas, erg gezellig we hebben een groot gedeelte van de dag in het zwembad door gebracht, het kwik was inmiddels naar de 35gr gegaan. En de kok heeft van de vroege morgen tot de late avond ons helemaal vol gestopt met allemaal lekkere dingen van oesters, garnalen en zomervruchten toetjes tot verse salades steak en lamsvlees kalfsoesters, gerookte hammen het water loopt me nu nog in de mond als ik eraan denk. Weg met Sonja.

De volgende dag hebben we lekker rustig gepakt en zijn richting Melbourne gereden. Nog even de laatste potten uit het atelier van Peter gekocht, nog meer bagage maar ik kon ze niet laten staan. Eerst Peggy afgezet en er moest nog een cadeautje voor mijn beste vriendin gekocht worden.
We hadden met Alma afgesproken om de Japanner in Melbourne te bezoeken voor ons vertrek. Alma zou ons vertellen wat we het beste konden kiezen uit deze vreemde keuken. Het was zo heerlijk relaxt en we hadden een gevoel dat we nog de wereld tijd hadden voordat het vliegtuig ons naar Nederland zou brengen. Om 22.00 uur zijn we richting luchthaven gereden. Ik kreeg het even te pakken, als je ons zag 2 grote koffers, elk over de 20 kilo een kleine trolley,13,5 kg, rugtas met schoenen, 2 computertassen losjes over de schouder voor het oog, maar het gewicht wil je niet weten. Met alle boeken en alles wat te zwaar was voor de koffers er in. Klein rugtasje voor de papieren en dan in 2 tassen de potten. Zie je het voor je. De 2 koffers was geen probleem en hup de schoenentas erbij, die waren weg. De rest moest mee het vliegtuig in. De trolley was 3.5kg te zwaar. Wat kleren eruit in een plasticzak, weer laten wegen en het was oké. Later de plasticzak weer in de trolley gedaan. Er bleef nog zat over om mee te slepen. Afscheid genomen van Alma met haar de afspraak gemaakt dat ze een tijdje zou wachten tot ze zeker wist dat we in het vliegtuig zaten anders kon ze de potten weer mee terug nemen als die problemen gaan geven. Maar gelukkig het verliep allemaal goed. In Hongkong waar we een stopover hadden mocht de bagage in het vliegtuig blijven, we hadden 3 uur om de benen te strekken en om nog wat te winkelen. Ik vond het nodig om nog wat make-up te kopen en bij het afrekenen ben je de boardingkaart nodig, Ja en nu komt het, ik heb de hele vakantie met de tickets gelopen en Popko vond dat hij de laatste reis de papieren maar bij zich moest hebben. Je raad het al nergens kunnen vinden, waar had hij ze gelaten. We hebben ons gemeld bij het inchecken en het werd al snel duidelijk zonder het ticket kwamen we het vliegtuig niet in. Het ergste was; hij kon zich niet herinneren waar hij ze had ingestopt. Nu moesten we wel vertellen in welke koffer of tassen de crew kon gaan zoeken naar de papieren.
De vriendelijke jongeman kwam nog een keer terug om meer duidelijkheid over de tassen en gelukkig kwam hij al snel aan met de tas met onze boardingpassen, eerlijk is eerlijk dit ging niet allemaal in peace en harmonie. Ik kon nog snel de make-up kopen en we gingen weer.

We hadden er al 8 uur opzitten en we hadden nog een 13 uur te gaan naar London. Mij is het tegen gevallen. Na het eten moesten de luiken dicht omdat het de bedoeling was dat we gingen slapen. Van slapen kwam niets en de steward had er problemen mee dat ik naar buiten keek omdat er dan te veel licht binnen kwam. Maar toch mijn eigen zin gedaan en ik ben achter in het vliegtuig gaan staan. Het was duidelijk te zien dat we over China en de Himalaya vlogen, op het scherm volgden we de route. Later was het alleen maar sneeuw in een zeer uitgestrekt gebied van Rusland. Prachtig de grillige bergtoppen die boven de wolken uitstaken opgesierd door de zon. We hadden een geweldig goede vlucht .Weinig turbulentie. En zo landen we in London. Quantas bedankt en we vlogen met de KLM terug naar Amsterdam. Weer met de potten en tassen door de douane en we konden gelijk instappen. Nog 1 uur en dan zijn we weer thuis.
Moniek, Gerwin en Ilse stonden ons op te wachten heerlijk om ze weer te zien. Echt blij waren we. We hadden verder geen controle bij de douane, gelukkig maar. Ik had al gedroomd net als 5 jaar geleden, komen jullie maar even mee. We hadden nu geen 8 horloges van een of ander nep merk meegenomen maar ze kunnen altijd wel wat vinden.
Met de kids onderweg wat gegeten en we zijn richting IJhorst gereden. Moe maar toch ook weer een lekker gevoel, we zijn weer thuis. Ons wachtte nog een verrassing de hele Fam zat op ons te wachten bij Marco en Moniek thuis. Gerwin, Jascha, Riek, Harm, Lummie, Albert, Arie, Janna, Erik, Leonie, Derk, Betty, Jan, Toos en Henk, Ilse en Marit lag al te slapen
Heerlijk ze waren er allemaal. Moniek had voor de nodige hapjes en drankjes gezorgd en het was een zeer prettige thuis komst. We konden nog niet naar de Wiekbrug omdat de huurder nog moest opruimen. We hebben overnacht op de zolder aan de Jan Toetlaan in een heerlijk bed.