Ho Chi Minh en omstreken

Ik, Popko(Hennie nam een rustdag) ben met Vietnamboys een dagtrip gaan maken. Om 8.30 uur kwam de bus voorrijden en we gingen eerst naar een tempel, was mooi maar al tempels genoeg gezien. De tocht ernaar hadden we iets onderschat, 3 uur in de bus. Vandaar reden we terug naar de Cu Chi tunnels. Hier gingen we ook eigenlijk voor vooral de boys want er moest geschoten worden. Je kon er schieten met een M60 Amerikaans one en Ak!!! Vietcong one.
Ik vond het zeer interessant, ik kreeg een beeld waarom de Amerikanen in Vietnam de oorlog nooit kon winnen.
Kilometers lange tunnels in verschillende verdiepingen. Zijn nu open gesteld voor de toeristen. Tot de tweede verdieping is nog te doen daarna wordt het wel heel erg krap.
Op nog geen 60 kilometer van het toenmalige Saigon heerste de Vietcong, natuurlijk geholpen door de communisten in Zuid-Vietnam. Er zaten daar 16 duizend Vietcong strijders onder de grond. Zij hadden in de tunnels plaatsen gemaakt, nog kleiner dan een mansgat. Zo verrasten zij steeds de Amerikanen. Zij waren er wel maar onzichtbaar. Tevens de vele manieren gezien die de Vietcong toepaste om de Amerikanen in hinderlagen te lokken en dan door jawel valkuilen van verschillende herkomst maar wel met scherpe bamboe of spijkers. Ik voelde de pijn die de Amerikanen die in zo, n val terecht kwamen hebben geleden. De meest verschrikkelijke toestanden hebben zich daar afgespeeld.

We hebben het oorlog geweld maar achter gelaten en waren laat in ons hotel terug.
Op tijd naar bed maar eerst 2 dagen Mekong Delta geboekt.

Om 7 uur werden we opgehaald met een mooie touringcar. We werden naar de haven gebracht en stapten op de boot. Dit is de tweede keer dat we een tocht op de Mekong gaan maken. De eerste zijn we zo vanuit Thailand Laos binnen gekomen.
Het weer was prachtig en met zijn vijven hadden we het mooiste plaatsje achter op het zonnedek. Na ongeveer 2 uur te hebben gevaren werd er aangelegd bij het eiland Mytho Er werd kennis gemaakt met een iemker en er lag een slang op ons te wachten, even voor de foto.
Later werd ons honing thee en een verscheidenheid aan fruit aangeboden. Onze aandacht werd nog opgeëist door Vietnamees gezang. Het lag misschien aan het uur maar daar waren we nog niet klaar voor. Door de boys werd er een commentaar van Henk Jan Smidt op gegeven, dus dat was weer lachen achter het handje.
De gids “dreef”ons over een markt met allemaal handwerk en of we maar willen kopen (zit bijna altijd verstopt in een reisje) Oké weer geluk 4 riemen (krokodil) voor de bodem prijs denken wij.
We gaan weer verder en bezochten het tweede eiland. Hier hadden we eerst de lunch een specialiteit, elephantfish. Proberen natuurlijk alleen te koop op dit eiland en we zijn weer om. Ook altijd weer 2 slimme boys die gewoon voor de biefstuk gaan. Het eiland kon verder verkend worden op de fiets, gezien de temperatuur was dit een hele uitdaging. Terug gekomen fietsen weer afgegeven ging het verder en hadden we een gondelvaart (net Giethoorn) maar nu niet door het riet maar door de Bamboe. Toen kwam de verrassing nog 3 uur in de bus die ons naar Can Tho bracht. Deze tocht werd door de meesten slapend door gebracht we beginnen al op echte backpacker te lijken. Ons hotel (geen ster denk ik) had een hard bed en 2 stoelen Och voor een nacht gaat dat wel. Na een douche gingen we opzoek naar een eet gelegenheid. Van de gids gehoord dat er slang op het menu staat en de jongens wilden het proberen. De slang beviel goed en werd in verschillende variatie geprobeerd. Het eten was weer verrukkelijk en later op de avond de disco bezocht. De boys hebben al enige ervaring maar voor ons was het de eerste keer in Vietnam. De eerste staat op de straat de 2de bij de deur en voordat je zit ben je door 10/12 mensen naar je plaats gewezen. De muziek stond echt veel te hard( constatering niet alleen door Hennie) maar de deedjee had een goede remixs en er werd een keer weer gedanst. Met de fietstaxi terug naar het hotel. We werden gewekt door de gids om 6.45 uur douchen ontbijten en we moesten naar de floatmarket. Hier konden we zien hoe de handel met fruit en groente verliep. Wij gingen hier op een grote boot naar toe en op de markt aangekomen werden we allemaal in kleinere bootjes over gezet om een nog beter beeld te krijgen van wat ging gebeuren. Het was een enorme chaos van boten,bootjes,mensen en handel. Wij konden niet goed een beeld krijgen hoe het verliep of de kleine boeren met hun fruit de grote boten bevoorraden of andersom. Leuk om te zien. We zijn weer in de bus gestapt en hebben nog een markt bezocht, altijd leuk. Ook hebben we het proces van de rijst gezien als het van de velden komt en dat het weer in de zakken verdwijnt en naar de mensen gaat.

Rond 18.00 uur kwamen we aan in Ho Chi Minh en het was gaan regenen. Onderweg kwamen we al door gedeelten van de stad waar de riolering niet 100% was. Het water liep over de stoepen. Tegen de tijd dat wij uitstapten was het bijna droog. Weer naar hotel 184 madame CUC. Waar de koffers achter waren gebleven. Er was weer een kamer voor ons, gelukkig. 15 dollars met ontbijt en diner en free koffie thee en limondrink en bananen, wat wil je nog meer. Ook hier hebben we de ticket besteld die ons weer naar Bangkok moest brengen. Zaterdag 25 augustus om 18.00 uur moesten we vliegen. We hadden mooi tijd om het warmuseum te bezoeken. Die zaterdagmorgen met de boys meegereden die aan de terug reis gingen beginnen en om 13.00 uur naar Singapore vertrokken. Het museum vertelde alles hoe de Vietnamese bevolking heeft geleden onder de druk van Amerika tijdens de oorlog. De besmetting die de bevolking heeft opgelopen na de dumping van de Napalmbommen en gebruik van giftige gassen.
Foto’s van gehandicapten, verminkte en blinde mensen hebben wel veel indruk bij ons achter gelaten. Het was wel een indruk van wat de Amerikanen de Vietnamese hebben aangedaan en niet een moment dat je dacht, ook Amerikanen hebben hier veel slachtoffers achter gelaten. Een beetje veel eenzijdig dus. Het was allemaal werkelijkheid maar opeens had ik helemaal genoeg van deze gruwelijke tijd en ben buiten op een bankje gaan zitten, wachtend tot Popko terug kwam van zijn ronde door het museum.
We hebben de taxi genomen en het werd weer een discussie over het geld, wij weer uitgestapt en de volgende genomen die wel met de meter op 12.000 dong starte. Gaat altijd maar om weinig maar je moet altijd opletten het voordeel gaat altijd naar hun nooit naar ons. In het hotel hebben we de koffers gepakt en we waren er klaar voor, terug naar Bangkok. We willen er nog van alles doen, vooral shoppen. In Australië is het nog fris/koud en we hebben geen warme kleding.