Denham tot Port Hedland

Hallo, daar gaan we weer!! Ik ben een week achter met schrijven en de kaart moet er aan te pas komen om alles weer op een rijtje te krijgen. Weken vliegen echt voorbij nog geen last van verveling of andere vormen van was ik maar dit of was ik maar dat. Het gaat best. We gaan naar Denham we rijden het eerste stuk weer door het Nationaal park. Deze weg bevalt ons zeer goed, prachtige bloeiende struiken die allemaal zacht heen en weer gaan omdat de wind dat zo wil.
We moeten ongeveer 500 km afleggen en bij een Roadhouse (overlanden) hebben we een stop gemaakt om even bij te komen. De temperatuur gaat steeds verder omhoog naargelang we naar het Noorden gaan. De Fairmont is geweldig en we hebben er een goed gevoel bij.
In Denham aangekomen zijn we eerst het visitorcentrum gaan bezoeken om ons even op de hoogte te stellen van wat we allemaal hier kunnen verwachten. Er wordt een camping voor ons geboekt en Popko verzameld zijn folders en plattegronden weer.
Op de camping aangekomen kunnen we een plaatsje zoeken aan het strand. Stel je voor je tentje ongeveer 20 meter van zee met een prachtig wit stand tussen die zee en jouw tent, ik vond het geweldig. Maar dit veranderde snel. Rond 02.00 uur s’nachts begint het te waaien en het kleine tentje van ons maakt wel zo veel lawaai dat van slapen niet weel komt. Volgens de folder moeten we allemaal om 07.00 uur naar Monkey Mia de volgende morgen en dat doen wij brave Hollanders. Dolfijnen worden rond deze tijd aan het strand verwacht omdat ze gevoerd worden door de plaatselijke VVV. Just in time. Wij waren er en de grote jongens kwamen aanzwemmen. Het is leuk maar allemaal een beetje gemaakt. Wel apart dat deze dolfijnen elke morgen even het strand aandoen om de toeristen te vermaken en na het voeren gelijk de benen weer nemen en zich niet weer laten zien hier. Popko vindt een dagje Harderwijk leuker nauw ja dat mag!!! De rest van de dag hadden we vrijaf, houdt in lekker aan het strand liggen, de was door de machine halen, en lekker koken en eten en optijd naar bed. We zitten al in een ritme van tussen 6 en 7 op en tussen 21.00 en 21.30 er in, 19.00 uur is het donker hier. De 2de nacht het zelfde liedje weer wakker liggen van het geklapper van de tent, NOOIT WEER AAN HET STRAND SLAPEN, IK WAS ER HELEMAAL KLAAR MEE.
We vertrokken voor een volgende 500 km en kwamen aan in Coral Bay Een dorp zo groot als IJhorst dat voor ons gevoel uit alleen maar camping bestaat. We hebben onze Faimont aan de kust geparkeerd en besloten om de nacht in de auto door te brengen, overal borden dat dit niet is toegestaan maar wij durven wel. Een beetje buiten het dorpje hebben we de bedstee weer ingericht en zijn naar, richting muziek gelopen. We kwamen aan bij een Ressort en er was een band uit Perth ingevlogen. Eindelijk een avond met gezellige muziek en dansende mensen. Die aussies kennen dat niet zo als wij in Nederland. Ze zitten liever te gokken in hun ongezellige lokalen, aan bier ook hier geen gebrek keus zat.
Van een stukadoor kregen we de boodschap mee alleen tussen 07.00 uur en 11.00 uur in de zon en na 15.00 uur. Goede raad is duur dus precies om 07.00 uur waren wij op het strand. Popko heeft het hele ontbijt boel meegenomen en we hebben het ons laten smaken. Op advies ook nog even een wandeling langs het strand gemaakt want er waren haaien aan de kust. Nog geen 5 meter van ons vandaan lieten de haaien zich spotten. Ook een Sting liet zich zien. Het was een hele wandeling en toen we aan de terugweg begonnen was 1.00 uur al gepasseerd. Luisteren is moeilijk maar laat zich wel voelen. Je verbrandt hier echt rond het middag uur en we waren eigenlijk iets te laat uit de zon.
We besloten om niet te blijven maar om naar Exmouth te gaan. Volgens onze Nederlands Australië Expert is dit een helemaal geweldig dorp, misschien wel maar wij hadden nu even de pech dat het 1 oktober was en alle winkels waren gesloten omdat het Koninginnedag was. De camping was niet aan de kust en vooral Popko had zich helemaal verheugd om hier te gaan duiken. We zagen het even niet zitten. Door gereden kwamen we aan bij het Lighthouse waar we op een hoog gelegen look-out de hele kust konden overzien. Hier stonden meer mensen, en al snel werden we geïnformeerd dat er walvissen waren te zien.
Het is maar een moment maar we zagen ze weer en zelf dat ze prachtige jumps in het water maakten. Je dag verandert zo weer, toch heel apart, haaien stings, walvissen die hier zomaar rond zwemmen. Nog het Nationaal Park ingereden om hier een overnachting te kunnen boeken maar dit ging mooi niet door. Alles uit de kast gehaald om de gepensioneerde volontair te kunnen overtuigen dat we uit Nederland kwamen en nog nooit op een boscamping hadden gestaan. En dat we maar een heel klein tentje hebben het was nee en bleef nee. Dan maar terug naar Exmonth waar we maar in het dorp zelf op een camping zijn gaan staan. Het viel natuurlijk allemaal wel mee en na het inboeken op de camping gelijk voor de volgende dag een afspraak gemaakt dat we mee kunnen voor 2 duiken.
Het Ningaloo reef is bekend om zijn prachtig koraal en grootte collectie vissen, groot en klein.
We hebben een vast ritme gevonden om de tent snel op te zetten, het is steeds een overgepakt omdat onze matras onder lig en de tassen en koffers er op staan. Popko timmert de tent in de grond ik sleep van hot naar her met de bagage en we zijn meestal gelijk klaar om samen het matras in de tent te schuiven. Ik kan alles weer terug zetten en Popko plaatst het laatste tentzeil over de tent en dit zonder ook maar 1x te mopperen, goed hè Maar er is ook wel eens gesnotter en gezeur ook hier in Australië maar dat laat maar.
Ook komen we hier ook weer gestrande backpakkers tegen Patricia en Bernie zitten al een week hier vast omdat hun auto moet worden gemaakt en het onderdeel maar niet bij de garage binnen komt. We hebben gezellig met hun de avond door gebracht, wel optijd naar bed want morgen moeten we fit zijn voor het duiken. Om 8 uur vertrekken we met een bus naar de nieuw aangelegde haven en de diveboat ligt al voor ons klaar. Wij zijn in gezelschap van ongeveer 25 mensen de een gaat proef(fun)duik de ander is voor zijn advance bezig en nog een stel duikt gewoon langs de hele kust maar we willen allemaal het zelfde. Kijken wat onder het water te zien is en daar later over kunnen vertellen. De eerste duik verliep niet helemaal volgens het boekje en er is een ding wat wel moet als je duikt dat iedereen weet wat er gaat gebeuren. Ik had me heel erg verheugd om in Australië te duiken omdat hier normaal gesproken safty First echt alles is. Er was heel veel stroming en we moesten via een touw naar beneden geen probleem maar dan moet je wel op elkaar wachten. Ik kan alleen heel langzaam naar beneden omdat ik altijd problemen heb met mijn oren en vaker moet klaren dan iemand anders. Dit had ik ook aangegeven. De groep was al beneden de instructrice ging kijken waar ik was. En verliet de groep (3 man) toen ze met mij beneden was niemand meer te zien. Ik kreeg het sein stoppen en wachten en ze ging opzoek naar de rest. De rest was naar boven gegaan en toen moest er weer worden gewacht tot ik dacht waar wacht ik op hier onder aan de lijn, ik ga ook naar boven. 8 min voorbij. Weer aan boord en de tanks werden weer gevuld en we gingen opnieuw. Deze keer ging het beter. Ik had nog nooit met zoveel stroming gedoken en had moeite om te volgen het zicht was ook niet geweldig. Ik ga deze duik snel vergeten.
We hebben gedokken bij Muiron Island en de dive master besloot om voor de 2de duik naar Lighthouse te varen om op de zelfde plaats te duiken waar we de whales hebben gespot maandag. Deze 2de duik ging een stuk beter maar nog niet wat ik er van had verwacht. We zagen meer vis en het koraal was een soort muur met uitsteeksels van koraal waar enorme vissen onder zaten te schuilen. Geen tijd gehad om de namen van de vissen te noteren.
Op de camping hebben we weer met de pechvogels koffie gedronken en we lagen er vroeg in. Toch vermoeiend zón dag op zee.
We besluiten om maar weer een rustdag in de toer te pakken en we zijn de hele dag aan het zwembad te vinden. We zorgen steeds dat de koelboxen goed gevuld zijn voordat we vertrekken zodat we kunnen overleven als we ergens stranden.
Onze volgende tocht is naar Tom Price. Tom Price is een mijnstad in de dessert. We hebben onze route weer bijgesteld omdat we hoorden dat we beter via Tom Price kunnen rijden anders zouden we het Karijini Nationaal Park missen en dat zou zonde zijn. Oke de dames hadden gelijk, blij dat we hebben geluisterd. De weg ernaar toe was al spectaculair de natuur veranderd zo van het ene op het andere moment van roodzand en dorre bomen die langzaam overgaan in prachtige begroeide bergen die als enorme rotsen massa’s die als lagen op elkaar daar zijn neer gezet ja door wie?
Onze gids Jeff wist het wel. En wat hij ook wist verteld hij ons tijdens de tour die we met hem hebben gemaakt. De gids ging nu ook weer een heel eind terug in de tijd en vertelde van de Aboriginals die ooit!!!! Hij liet ons aan planten ruiken en verteld dat er papier van werd gemaakt en brak een takje en het sap uit de tak hielp tegen een infectie allemaal geleerd van de Aboriginals. Hij bracht ons bij Gorge (kloven) waar weer watervallen uit kwamen in 2 van deze Gorge hebben we gezwommen Dales Gorge en Fern pool en Koxs en Joffre Gorge zullen we niet snel vergeten. Soms is het beter om met een tour mee te gaan je ziet meer maar een goede gids kan heel veel meerwaarde geven door de informatie die hij geeft we hebben een dvd gekocht dus kom maar eens kijken als we weer thuis zijn. We hebben een geweldige dag gehad en hebben nagepraat met Rory en Linda en zoon Patrick op de camping. Voor zaterdag had ik de kapper besproken op de camping. De kapper staat gewoon 10 weken op de camping en als ze weer een paar centen hebben verdiend gaan ze weer reizen, het is hier gewoon anders gemakkelijker denk ik wel eens. Wij moeten allemaal een mooi huis hebben en dat pakken we weer vol met allemaal hebben dingetjes. Deze mensen verkopen alles en wonen in een enorme truck en trekken zo hun geweldige land door. Man lief is trucker en komt ook overal aan de bak en ma knipt hier en daar wat “bij”.
Tom Price is ons mee gevallen maar we moeten weer door en de volgende 500km is om naar Port Hedland te rijden. We vertrekken na de metamorfose (weg grijs) en komen mooi voor 4 uur hier op de camping aan. Er is gelukkig plaats want het is hier nog steeds vakantie en veel Fam zijn onderweg met hun kroos. De tent staat weer snel en we nemen plaats in onze stoelen en nemen wat te drinken. Van onze buurman hoorde we opeens “PROOST”. Zo begon het Steve en Esther. Esther is hier blijven plakken na een rondreis als backpacker met haar zus begin 2000. Ze heeft Steve leren kennen en heeft hem mee naar Nederland genomen Steve heeft nog geprobeerd om in Nederland te harden maar dit is mislukt. (verschil van elke dag rond de 35 graden en ons Nederlands klimaat.
Steve vindt het helemaal geweldig om Nederlands te praten en we hebben samen met hun een heel gezellige avond gehad. Esther vertelde van haar werk als trucker in de mijnen en Steve als elekticien ook in de mijnen. Leuke mensen hoop ze ooit weer te zien.
Zondag. Ik ben jarig. Iedereen bedankt voor de felicitaties erg leuk dat jullie aan me denken. We hebben besloten vandaag hier in Port Hedland te blijven om alle visite te ontvangen, niemand dus. IK MIS JULLIE nu vooral.
Je kunt niet alles hebben. Ik geniet van de mails van jullie met allemaal lieve woorden. Het is hier veel moeilijker om op internet te komen het is meestal heel duur. Jammer ik wil soms graag meer met jullie praten. Maar wie weet. Dag lieve mensen ik mis jullie