south/west Australie. ongeval

We volgende prachtige route die ons door iedereen wordt aanbevolen. Ian had nog een adres voor ons maar na gebeld waren deze mensen niet thuis, jammer dit was op een oesterfarm, graag willen zien. We volgen de Lincoln HYW en rijden via Whyalla, Cowell en gaan bij Arno Bay wat te eten. Ons wordt geadviseerd om bij elke baai te stoppen en te genieten van het uitzicht. Dat kan natuurlijk niet zo kom je niet verder. De stranden zijn hier wit, schoon, groot en leeg. In dit gebied heb je prachtige riffen die tot in de zee doorlopen. Maar we willen door naar Port Lincoln.We zijn nog net voor 17.00 uur om nog eerst een bezoek te brengen aan de toeristinfo. We besluiten om maar weer eens iets te doen. En wat doe je in Port Lincoln, Vissen op Tuna (tonijn) .We hebben geslapen in de Holden bij de pier. De volgende dag hebben we eerst geboekt om te gaan naar een visfabriek waar de vis wordt gebracht en voorbereidt om verkocht te worden aan de winkel of naar de restaurants gaan. Ook kon er worden geproefd een soort van kokkel in azijn, haai, snapper en oester. 1x in je leven oester, ik ga het hierbij laten niets voor mij. Popko ging ook meer voor de kokkel en de snapper.
Na de lunch gingen we met Peter mee. Tijdens de cruise vertelde hij in rap Engels(aussie) hoe hier zeer vele miljoenen omzet wordt gecreëerd door de tonijn die elders wordt gevangen in grote ronde kweekbassins verder te kweken die voor de kust in zee drijven.. Dit hele gebeuren vergt heel veel geduld regelmaat en zorg.
In de jaren 80 was de visvangst hier ook op en laag pitje door het leeg vangen van de zeeën. Men ontdekte een nieuwe manier om de tuna zo te kweken dat het een specialiteit is geworden voor de Japanse markt En als in Japan iets speciaal is stromen de dollars vanzelf binnen. We bezochten met een speedboot in de baai een farm en konden zien hoe de enorme vissen rond zwommen in een bassin en op een andere locatie hoe de dieren werden gevoerd. De zorg is nu om deze Boston Golf zo schoon te houden dat er nog lang geen eind komt aan deze vorm van business. Erg interessant om te horen hoe dit allemaal tot stand is gekomen en dat 98% van deze vis naar Japan gaat, Wij kunnen dit echt niet betalen, wel mochten we wat van deze specialiteit proeven. De tonijn wordt rauw gegeten met 3 verschillende sauzen. De Japanner wil alles wat hij eet proeven, hoe de combinatie ook is. En dit is ook wat ons overkwam heeeeeerlijk.
Stoere Peter bracht ons naar een volgende spot.Volgend eiland troffen we zeeleeuwen aan met jongen. Prachtig hoe deze dieren zich lieten fotograferen We staan er echt versteld van wat we al hebben gezien aan wild. Peter bracht ons met high speed weer naar de wal en vertelde over de enorme huizen die door de Tonijnboeren gebouwd zijn aan de baai (Daar is Urk nog niets bij). Port Lincoln heeft heel wat miljonairs door deze speciale tonijn. We verlaten Port Lincoln en krijgen nog een route mee en een look-out waar we eerst van moeten genieten. We laten ons maar een beetje leiden door mensen die het beste met ons voor hebben. Door deze adviezen op te volgen vergaten we te tanken en dat is ook heel belangrijk, gevolg dat we eind terug moesten rijden om ons tank te vullen. Al met al de route moest weer worden aangepast want in donker rijden willen we liever niet. We hadden nog 15 km te gaan en dan kwamen we in Streaky Bay aan waar we konden overnachten. De zon was net onder gegaan en we genoten nog van de bijzondere rode lucht toen plotseling een kangoeroe op de rechterweghelft stond en toch maar besloot voor onze auto langs te lopen. Schrikken en de schade: een dode kangaroe en de rechterkoplamp naar zijn grootje. We hebben maar langzaam onze weg vervolgd en hebben aan het strand een bbq en rust area opgezocht. Geweldig deze plaatsen, er is gewoon van alles, schone wc, water een bbq en deze had ook nog stroom Fijn want we waren er net aan toe om onze telefoon en batterijen op te laden. Ontvangst met de telefoon hebben we hier niet maar het is maar beter dat alles weer vol is. De volgende dag bij Streaky repear cars aan geweest maar omdat het zaterdag was duurde het tot woensdag voordat hij de onderdelen binnen had om de auto te repareren. Geen optie dan maar verder. En hebben de kusten van Streaky Bay bekeken ook weer op advies en rond 12 uur onze tocht voort gezet.
We hadden enkele tips van punten die we aan moesten doen maar vooral de Head of Bight hier komen de walvissen met hun baby’s om deze te laten zien aan de Aussies en aan ons.
Dit is weer een van de hoogte punten zien hoe deze enorme vissen aan het spelen zijn met hun baby’s vlak voor ons. Dit geeft wel een heel speciaal gevoel. We hebben hier ook heel erg van genoten en zullen dit ons leven lang niet vergeten. Het is half 4 en we gaan verder. We willen de grens van Zuid/West Australië halen om hier de nacht door te brengen. De weg is recht en wordt hoofdzakelijk bereden door de Road-Trains(50 meter Lang) die met een snelheid van 110 km aan een stuk doorrazen. Het is rond 17.30 uur als we nog 30 km hebben te gaan. Ik ben mijn nagels aan het vijlen, moet zo af en toe ook gebeuren. Popko heeft 50 km terug al opgemerkt dat er nu 3 dieren op de borden staan waar we voor moeten oppassen, de kangoeroe, de wambath(een soort varkentje) en de kamelen. Mijn discussie was dat het geen kameel kom zijn, zal wel een EMU zijn. Wilde kamelen hier aan de kust leek me niet wat. Maar goed tijdens het vijlen kwamen we met een snelheid van 110 km terecht in een kudde van 15 a 20 wilde kamelen die plotseling de weg op kwamen. Door Popko werd enorm geremd en de eerste kon ontkomen maar de tweede of derde kwam op de motorkap terecht en drukte zijn kont door de voorruit en sloeg over het dak naar achteren. Dak in het midden met een punt ingedeukt nog net genoeg ruimte voor 2 mensen die daar toevallig zaten. Voorruit aan duizenden stukken motorkap ingedeukt en de linkerkoplamp was er ook niet meer. Resultaat Total loss. Popko heeft wat glas in zijn rechterhand en ik heb een snee precies in mijn wenkbrauw en een enorm blauw oog. Glas in mijn hand en verder NIETS. Geluk was ons deze dag mee (pech ook) maar als je het geheel bekijkt 1 dode kameel en een Holden rijp voor de sloop alleen wat glas in de wang en 1 sneetje en een blauw oog mogen we wel even op de knietjes. Daar sta je dan. Gelukkig werd er gestopt door aanrijdende trucks en pers auto’s Er werd van alles via de radio geïnformeerd en ik werd door een jongstel meegenomen naar de grens om een dokter te bezoeken. Popko bleef bij de Holden achter en op advies van de trucker heeft hij besloten om met een gangetje maar naar de Border te rijden en uiteindelijk kwam toevallig de Politie van West hem tegemoet en heeft hem verder naar een Raodhouse geëscorteerd. Politie bood ons aan om morgen te bellen aan het bureau om het een en ander te regelen.
Na een douche voelde alles al weer een klein beetje beter maar ik kan jullie wel vertellen dat de schrik er even goed in zat. De eigenaar van het Raodhouse heeft snel een kamer gereserveerd voor de nacht. Zodat we in ieder geval onderdak hebben en de rest is even voor morgen. We zitten in Eucla een dorpje van 45 inwoners net genoeg mensen om in de paar voorzieningen te werken. Politie, Ziekenboeg, Raodhouse en de Border, grens, hier is controle zodat er geen vers fruit, groente en ander etenswaren van ene staat naar de andere wordt meegenomen. We worden goed opgevangen. Er is hier niet waarmee we iets kunnen regelen. We hebben al gauw een enorm bod van 200 bucks ik heb maar de opmerking gemaakt dat het hem vast om de kleur ging. Maar ja wat moeten ze hier met zón wrak. Wij laten verschillende scenario’s los en komen er na een dag nog niet uit. 1 ding is duidelijk van de verzekering is niets te halen. Het probleem waar me even mee zitten is, we kunnen vast wel een lift krijgen maar wie wil al de tassen stoelen, tafel, matras en verdere campingspullen mee nemen, of wie heeft er plaats voor.
De zondag is voorbij gegaan met denken van hoe en wat, we komen er niet verder mee omdat er niets valt te handelen of te kopen, we komen er niet uit. Peggy ook maar op de hoogte gebracht ze is heel erg geschrokken en later op de avond heeft ze nog even contact met ons gehad. We hebben gegeten in het restaurant van het Roadhouse en na het leeg drinken van een lekkere fles wijn zijn we maar gaan slapen. Iedereen gaat vroeg naar bed hier. De meesten reizen de hele dag, gaan wat eten en naar bed om de volgende dag weer fit te zijn en de lange tocht te hervatten.

Maandag. Een man die auto’s opknapt en van dit soort wrakken opkoopt komt langs en wil ons wel helpen. Terugrijden is een optie wel 750km naar Norseman dit is richting Perth wel in onze richting. Stel je voor je gaat naar Parijs om een auto te kopen zoiets ongeveer. Popko besluit om het glas uit de Holden te halen en met een slakke gangetje richting Perth te rijden. We krijgen toestemming van de politie tot Norseman te rijden. De man heeft Popko geholpen om het geheel een beetje reiswaardig te maken en maandag 17 september besluiten we het maar te wagen. Een ding is zeker we
gaan door maar zien hoe ver we komen. Soms heb je ook een beetje geluk nodig hopen dit nu te vinden?