Sapa
Door: hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
09 Augustus 2007 | Vietnam, Hanoi
Om 7 uur opstaan want het vertrek is om 8.00 uur gepland. We hebben maar een gedeelte van onze bagage mee gelukkig, de rest staat nog in Hanoi. Precies optijd inladen en we vertrekken weer richting de haven, waar de mooie houten boot ons al ligt op te wachten. Weer aan boord geklommen en een plekje op het bovendek gezocht. Het weer is wat bewolkt en af en toe wil er een spat regen vallen. Niet erg kunnen we allemaal hebben. Het uitzicht blijft ons imponeren en langzaam geen we richting de prachtige brug van Halong City. We hebben nog een lunch aan boord en rond 12.00 uur gaan we van boord en worden we weer naar Hanoi gebracht. Al toeterend vloog deze chauffeur door de straten Popko voor in en ik achter in. Kan me nog een tip van Marcel herinneren ga nooit voor of achter in een bus zitten in Vietnam, de meeste ongelukken gebeuren op die plaatsen. Dank je voor de tip maar soms is het niet anders. Ik hoorde Popko zelfs al een paar keer schreeuwen; “ He kijk eens uit”. Van mij wil hij nooit aanwijzingen horen kun je voorstellen hoe het ging.
In Hanoi aangekomen was er nog net tijd om een lekkere douche te nemen en snel even in de mail box te kijken. Kleren verwisselen. Hoge schoenen mee want we gaan weer trekken. Om 19.00 uur worden door iemand van hotel Joy naar de trein gebracht. We hebben een 4 pers.treincoupe. Popko gaat even wat eten halen bij de stalletjes buiten het station en ik sta te wachten in de hal. Opeens zie ik 3 roze hoedjes en daar zijn defenitly Daan Matthijs en Walter weer. Hen maar bij ons uitgenodigd in de coupe voor een biertje. Wij hadden gezelschap van 2 dames uit Polen. Het was weer erg gezellig en het korte nachtje was zo weer om. Om 07.00 uur uitstappen op een station ongeveer 45 km van Sapa en we gingen weer met een busje verder. De chauffeur die alleen was voor transport trein/ Sapa. Vond het ook wel wat om onderweg nog mensen mee te nemen. We hebben hem snel even duidelijk gemaakt dat we niet meer mensen in de bus willen. Deze chauffeur steekt het geld in zijn eigen zak niet erg als er plaats genoeg is maar we willen niet met z’n drieën op een bankje dat voor twee is.
We reden door het prachtige landschap richting het noorden van Vietnam. We werden afgezet bij hotel Royal Sapa en hoorden hoe ons programma eruit gaat zien. Wij gaan met een groep van 6 personen en een gids op pad. We hebben een 4 daagse trekking geboekt 3 dagen wandelen en overnachten bij de bevolking in hun schamele onderkomen. Weg van de moderne wereld en elk contact. We hadden ons net aan elkaar voor gesteld en de tocht kon beginnen. Nog even een laatste check op de telefoon en aar lazen we het bericht. As jullie wakker zijn direct met Gerwin of Toos bellen. Dit kan maar om 1 persoon gaan flitste het door mij heen, onze tante Catrien. Met het tijds verschil van 5 uur terug en nu 5 uur in de nacht in Nederland toch maar gebeld met Toos en Gerwin. Deze hadden het slechte nieuws als jullie terug komen is er geen Tante Catrien meer. Hoe graag had ik nu in Ommen willen zijn gewoon om er te zijn. Om Catrien nog even te bedanken voor alles wat ze voor ons heeft gedaan en wat ze voor Gerwin en mij heeft betekend.
Er ontstaat een vreemde situatie een groep mensen staat vol begrip op ons te wachten iets veranderen aan deze situatie is ook niet mogelijk maar het is zo lastig ik heb haar altijd kunnen helpen en nu ben ik er even niet. Wat gaan we doen, beginnen aan een tocht die ons door een oase van rust gaat brengen Welke kant je ook op kijkt het uitzicht is geweldig. De bergen hier bestaan uit rijstplantage die als een etage zijn opgebouwd, alles is hier puur groen. 10 Personen van de locale bevolking, kinderen en vrouwen met kinderen op hun rug lopen mee in de hoop iets van hun prachtige handwerk aan ons te kunnen verkopen en ons nog meer in een geweldige ontspannen sfeer te brengen. De tocht gaat dwars door de bergen door stroompjes met keien over rotsen en smalle soms glibberige paden. Ik ben blij dat ik gezegd heb ik ga mee, tijdens deze tocht kon ik alles de revue laten passeren. 30 jaar kennen we Catrien en ze hoort gewoon bij ons. We gaan haar missen. Het vreemde, wat ik even geen plaats kan geven is, dat ik niets meer voor haar kan doen. Gelukkig zorgen Gerwin en Toos dat er bij het afscheid nog een bedankje en een boeket bloemen van mij is. In gedachten zal ik vrijdag bij jullie zijn.
Na de lunch hebben we afscheid genomen van de aardige locals en onze tocht ging verder in de brandende zon. 8 Uur hebben we gelopen die dag toen we bij de homestay aankwamen. De groep wilde gaan zwemmen en dat was ook nog eens 10 min volgens de gids. Tijd en afstand hebben ze hier geen kaas van gegeten 10min werd 20 min maar de duik in het heerlijke koele water maakte alles weer goed. In de rivier komt een waterval uit en doordat geweld ontstaat er een stroming in het water waar je soms heel hard uit moest zwemmen even wennen. De Vietnamese gids kon niet zwemmen genoot van ons plezier in ons zwemparadijs. Bij terug komst was er een heerlijk diner voor ons klaar gemaakt. Alles smaakt wel na een dag met een dergelijk uitputting.
Vroeg naar bed de eersten gingen om 20.00 uur al. De volgende morgen vroeg op en de gastvrouw had heerlijke pannenkoeken voor ons gebakken met honing en chocolade en banaan. Wat wil je nog meer .De “hikkes”gingen weer aan en we gingen een ander dorp bezoeken we liepen een ronde en kwamen weer uit bij de waterval waar we maar weer indoken heerlijk. Op de terugweg naar de homestay zagen we enkele jeeps en Popko had al snel een deal met hun gesloten. Niet dat lange stuk weer terug met deze hitte. De rest van de groep was hier ook wel voor te porren Wij hebben op deze manier de route een beetje ingekort maar een safari in een jeep is ook een belevenis Was niets voor mij om zo door de jungle te trekken je vliegt van de ene naar de andere kant
Rond 14.00 uur kwamen we weer in Sapa aan de kinderen zaten ons al weer op te wachten. Ze hebben het daar slim aangepakt. Al die kinderen spreken toeristen Engels what’s your name, how old are you en how many baby’s have you. Van die bij- de handjes vragen where. are you from, als je Holland zegt vertellen ze al snel”kijken, kijken niet kopen”.
Ik ben van deze mensen gaan houden voor al Bow schattig meisje nam 11 jaar zou haar zo willen meenemen
De volgende dag 8 augustus werden we om 7.30 uur door een andere gids gewekt omdat hij met ons een tocht naar een dorp Cat Cat wilde lopen. Het pad naar het dorp is speciaal aangelegd om langs de huizen te lopen waar de locals wonen en af en toe kan/mag je binnen kijken. Binnen waar zonder schoorsteen een vuur is waar op gekookt wordt en het vlees in de wiemel hangt en de boontjes nog aan een rijgdraad hangen te drogen. Ik kan me dat nog herinneren bij mijn oma. Ook lag er een buffel voor de woning/hut hij was vermoedelijk door een slang gebeten en was even in de ziektewet. Verbazend was dat de kinderen gewoon voor de buffel zaten te eten en te spelen. Deze kinderen groeien op met deze dieren en de eerste taak van deze kinderen is om op deze dieren te passen. Half weg de tocht stonden de motorbiketaxi’s al klaar om je mee te nemen dan hoefden we het laatste stuk berg op niet te lopen. Onze gids adviseerde dat ook. Popko had het wel gehad maar ik heb hem even laten zien dat wij Hollandse dames de hand niet omdraaien voor een dergelijke bergetappe. Volgens mij vond hij het niet erg leuk en nam wat vaker zijn rust. Moet hij ook maar stoppen met roken(ook hier).
Terug in ons hotel heeft Popko nog even een scooter gehuurd om zijn rondje te doen ik heb de spullen weer bij elkaar gezocht. Om 19.00 worden we opgehaald en moeten afscheid nemen van dit bijzondere dorp, waar zoveel is gebeurd. Ik besluit Catrien hier maar achter laat bij deze lieve mensen.
Om 5 uur komen we in Hanoi aan en zien we de stad ontwaken. Om 16.oo uur gaan we naar het vliegveld en vliegen naar Hue. Op naar de volgende belevenissen.
In Hanoi aangekomen was er nog net tijd om een lekkere douche te nemen en snel even in de mail box te kijken. Kleren verwisselen. Hoge schoenen mee want we gaan weer trekken. Om 19.00 uur worden door iemand van hotel Joy naar de trein gebracht. We hebben een 4 pers.treincoupe. Popko gaat even wat eten halen bij de stalletjes buiten het station en ik sta te wachten in de hal. Opeens zie ik 3 roze hoedjes en daar zijn defenitly Daan Matthijs en Walter weer. Hen maar bij ons uitgenodigd in de coupe voor een biertje. Wij hadden gezelschap van 2 dames uit Polen. Het was weer erg gezellig en het korte nachtje was zo weer om. Om 07.00 uur uitstappen op een station ongeveer 45 km van Sapa en we gingen weer met een busje verder. De chauffeur die alleen was voor transport trein/ Sapa. Vond het ook wel wat om onderweg nog mensen mee te nemen. We hebben hem snel even duidelijk gemaakt dat we niet meer mensen in de bus willen. Deze chauffeur steekt het geld in zijn eigen zak niet erg als er plaats genoeg is maar we willen niet met z’n drieën op een bankje dat voor twee is.
We reden door het prachtige landschap richting het noorden van Vietnam. We werden afgezet bij hotel Royal Sapa en hoorden hoe ons programma eruit gaat zien. Wij gaan met een groep van 6 personen en een gids op pad. We hebben een 4 daagse trekking geboekt 3 dagen wandelen en overnachten bij de bevolking in hun schamele onderkomen. Weg van de moderne wereld en elk contact. We hadden ons net aan elkaar voor gesteld en de tocht kon beginnen. Nog even een laatste check op de telefoon en aar lazen we het bericht. As jullie wakker zijn direct met Gerwin of Toos bellen. Dit kan maar om 1 persoon gaan flitste het door mij heen, onze tante Catrien. Met het tijds verschil van 5 uur terug en nu 5 uur in de nacht in Nederland toch maar gebeld met Toos en Gerwin. Deze hadden het slechte nieuws als jullie terug komen is er geen Tante Catrien meer. Hoe graag had ik nu in Ommen willen zijn gewoon om er te zijn. Om Catrien nog even te bedanken voor alles wat ze voor ons heeft gedaan en wat ze voor Gerwin en mij heeft betekend.
Er ontstaat een vreemde situatie een groep mensen staat vol begrip op ons te wachten iets veranderen aan deze situatie is ook niet mogelijk maar het is zo lastig ik heb haar altijd kunnen helpen en nu ben ik er even niet. Wat gaan we doen, beginnen aan een tocht die ons door een oase van rust gaat brengen Welke kant je ook op kijkt het uitzicht is geweldig. De bergen hier bestaan uit rijstplantage die als een etage zijn opgebouwd, alles is hier puur groen. 10 Personen van de locale bevolking, kinderen en vrouwen met kinderen op hun rug lopen mee in de hoop iets van hun prachtige handwerk aan ons te kunnen verkopen en ons nog meer in een geweldige ontspannen sfeer te brengen. De tocht gaat dwars door de bergen door stroompjes met keien over rotsen en smalle soms glibberige paden. Ik ben blij dat ik gezegd heb ik ga mee, tijdens deze tocht kon ik alles de revue laten passeren. 30 jaar kennen we Catrien en ze hoort gewoon bij ons. We gaan haar missen. Het vreemde, wat ik even geen plaats kan geven is, dat ik niets meer voor haar kan doen. Gelukkig zorgen Gerwin en Toos dat er bij het afscheid nog een bedankje en een boeket bloemen van mij is. In gedachten zal ik vrijdag bij jullie zijn.
Na de lunch hebben we afscheid genomen van de aardige locals en onze tocht ging verder in de brandende zon. 8 Uur hebben we gelopen die dag toen we bij de homestay aankwamen. De groep wilde gaan zwemmen en dat was ook nog eens 10 min volgens de gids. Tijd en afstand hebben ze hier geen kaas van gegeten 10min werd 20 min maar de duik in het heerlijke koele water maakte alles weer goed. In de rivier komt een waterval uit en doordat geweld ontstaat er een stroming in het water waar je soms heel hard uit moest zwemmen even wennen. De Vietnamese gids kon niet zwemmen genoot van ons plezier in ons zwemparadijs. Bij terug komst was er een heerlijk diner voor ons klaar gemaakt. Alles smaakt wel na een dag met een dergelijk uitputting.
Vroeg naar bed de eersten gingen om 20.00 uur al. De volgende morgen vroeg op en de gastvrouw had heerlijke pannenkoeken voor ons gebakken met honing en chocolade en banaan. Wat wil je nog meer .De “hikkes”gingen weer aan en we gingen een ander dorp bezoeken we liepen een ronde en kwamen weer uit bij de waterval waar we maar weer indoken heerlijk. Op de terugweg naar de homestay zagen we enkele jeeps en Popko had al snel een deal met hun gesloten. Niet dat lange stuk weer terug met deze hitte. De rest van de groep was hier ook wel voor te porren Wij hebben op deze manier de route een beetje ingekort maar een safari in een jeep is ook een belevenis Was niets voor mij om zo door de jungle te trekken je vliegt van de ene naar de andere kant
Rond 14.00 uur kwamen we weer in Sapa aan de kinderen zaten ons al weer op te wachten. Ze hebben het daar slim aangepakt. Al die kinderen spreken toeristen Engels what’s your name, how old are you en how many baby’s have you. Van die bij- de handjes vragen where. are you from, als je Holland zegt vertellen ze al snel”kijken, kijken niet kopen”.
Ik ben van deze mensen gaan houden voor al Bow schattig meisje nam 11 jaar zou haar zo willen meenemen
De volgende dag 8 augustus werden we om 7.30 uur door een andere gids gewekt omdat hij met ons een tocht naar een dorp Cat Cat wilde lopen. Het pad naar het dorp is speciaal aangelegd om langs de huizen te lopen waar de locals wonen en af en toe kan/mag je binnen kijken. Binnen waar zonder schoorsteen een vuur is waar op gekookt wordt en het vlees in de wiemel hangt en de boontjes nog aan een rijgdraad hangen te drogen. Ik kan me dat nog herinneren bij mijn oma. Ook lag er een buffel voor de woning/hut hij was vermoedelijk door een slang gebeten en was even in de ziektewet. Verbazend was dat de kinderen gewoon voor de buffel zaten te eten en te spelen. Deze kinderen groeien op met deze dieren en de eerste taak van deze kinderen is om op deze dieren te passen. Half weg de tocht stonden de motorbiketaxi’s al klaar om je mee te nemen dan hoefden we het laatste stuk berg op niet te lopen. Onze gids adviseerde dat ook. Popko had het wel gehad maar ik heb hem even laten zien dat wij Hollandse dames de hand niet omdraaien voor een dergelijke bergetappe. Volgens mij vond hij het niet erg leuk en nam wat vaker zijn rust. Moet hij ook maar stoppen met roken(ook hier).
Terug in ons hotel heeft Popko nog even een scooter gehuurd om zijn rondje te doen ik heb de spullen weer bij elkaar gezocht. Om 19.00 worden we opgehaald en moeten afscheid nemen van dit bijzondere dorp, waar zoveel is gebeurd. Ik besluit Catrien hier maar achter laat bij deze lieve mensen.
Om 5 uur komen we in Hanoi aan en zien we de stad ontwaken. Om 16.oo uur gaan we naar het vliegveld en vliegen naar Hue. Op naar de volgende belevenissen.
-
09 Augustus 2007 - 19:33
Jan En Betty:
Hallo,
Hoe is het bij jullie?
Jan is druk met jullie tuin.
Want de mollen vinden het gezellig bij jullie.
Jan heeft kunstmest gestrooid en klemmen gezet.
Groetjes Jan-Betty. -
09 Augustus 2007 - 21:42
Ria Schoot Uiterkamp:
Hoi Hennie en Popko,
Leuk om weer eens wat van jullie te horen.
We zijn van vakantie terug uit Oostenrijk en als ik zo jullie verhalen lees dan is het bij jullie toch wel iets anders dan in de bergen!!!
Maar goed, we hopen dat jullie genieten en dat ze jullie niet overal alles "afpingelen"!
(Zal Popko ook niet toelaten toch?)
We zitten hier rondom in de feesten: Heino,Lemelerveld,Nieuw-Heeten, Hellendoorn en Luttenberg.
Ieder heeft zijn eigen "bouwvakfeest"
Nog een paar dagen en alle bouwvakkers gaan weer aan het werk.
Ik trouwens ook!
Wens jullie veel vakantieplezier en op naar de volgende mail.
Groetjes, Ria.
-
10 Augustus 2007 - 12:39
Germien:
hallo
Hennie wat kun jij toch fantastische verhalen schrijven,het is een lust om te lezen,je bent je beroep mislopen.
ben al weer benieuwd naar het volgende avontuur,geniet er nog maar lekker van
en de foto s zijn ook weer prachtig,je laat ons zo lekker mee genieten
groetjes germien -
12 Augustus 2007 - 11:54
De Rooie Zak:
VSCO 1 - Staphorst 1 4 - 0
3x Paul Smid
1x Jakko Slot -
12 Augustus 2007 - 12:32
Eibert:
Hoi Hennie en Popko,
Zo ben weer een beetje bij van jullie avonturen na alles te hebben gelezen.
Jullie hebben het best naar de zin zo te horen.
Wij hebben de vakantie er alweer bijna opzitten nog een weekje en dan mogen we weer werken.De voetbal is weer in volle hevigheid los gebarsten en het eerste resultaat is een 3e plaats op het toernooi van vsco.Ik wens jullie veel plezier en reisgenot.
groet Eibert,Ankie en kids -
12 Augustus 2007 - 17:54
Martijn Brakke:
Hey popko en hennie, toppers!!
klinkt goed hoor wat jullie daar allemaal doen en meemaken!
hier in nederland is de zomer nogal vergald door het matige weer.
voetballend gezien is de voorbereiding een tijdje aan de gang. Alles loopt nog niet helemaal zoals het moet, maar daar wordt hard aan gewerkt.
heel veel plezier daar nog en ik blijf de verhalen volgen!
groeten Martijn -
14 Augustus 2007 - 21:57
Jan D:
zomaar een groet uut stappest -
15 Augustus 2007 - 19:59
Gerald En Helga:
We volgen jullie fantastische avonturen nog steeds!
Prachtig om jullie verhalen te lezen!
Groeten,
Gerald, Helga en Leon Kreuze -
18 Augustus 2007 - 20:36
Jouk Trees Sabine:
Hoi
Het bevalt jullie daar wel goed als we dat zo lezen. Het buikje van Schuitebuik zal wel weer gegroeid zijn met al dat eten. Veel plezier toegewenst.
Groeten Jouk,Trees en Sabine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
