Auckland tot Whangarei noorder eiland
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
26 November 2007 | Nieuw Zeeland, Auckland
Henry was zo aardig om vroeg op te staan en ons rond 7.00 uur af te zetten bij de luchthaven van Brisbane. De drukte van het werkverkeer viel mee anders kan je hier ook in de file komen zo rond 7.00 uur. We hadden nog tijd voor een bakkie koffie en zaten mooi voor de verkeerde gate te wachten. Toen we door hadden dat we niet goed zaten hadden we nog net tijd om in 5 min van de ene kant van de luchthaven naar de andere kant te komen, rennen dus!! Even paniek maar we zijn meestal aan de late kant, en het komt meestal wel goed. De vlucht was goed en dit keer ging het in-en uitchecken beter. De eigenaar van de sleepervan, die we geboekt hadden stond al op ons te wachten. We reden eerst met hem naar kantoor om het een en ander uit te leggen. Zelfde verhaaltje weer, er mag meer niet dan wel en het is de bedoeling om de bus mooier weer af te leveren dan dat we hem mee krijgen anders kost het geld!! We moesten rond de wagen lopen en elk krasje en deukje werd genoteerd maar hopen dat er niet eentje bij komt.
Zal allemaal wel zo horen, wat zijn wij dan gemakkelijk misschien te gemakkelijk. Oké, we kregen nog een paar handige tips en we starten onze nieuw onderkomen voor de laatste 5 weken rond tour New Zealand. We hebben de eerste dag gegeten bij de RSA een tehuis voor oorlogsslachtoffers waar ze bij elkaar kunnen zitten en de lunch of het diner kunnen gebruiken. Dit allemaal voor een zacht prijsje en dat past ons wel.
We hebben op de parkeerplaats overnacht en de volgende morgen,zaterdag ,hadden we even echt paniek, ik had mijn tasje laten liggen met echt alles er in. Om 10.00 uur kwam de barjuffrouw en gelukkig had iemand mijn tasje afgegeven, ik(wij) blij. We zaten in een wijk van Auckland en het was nog een hele toer om in de stad te komen. We moesten ook even weer wennen aan New Zealand. We hebben geparkeerd in de stad en zijn richting I informatie gelopen. Wat is en wat kunnen we hier doen. BV van de Skytoren springen op sport gebied is er van alles ze zijn hier erg sportief, daar kom ik nog op terug.
We(Popko) heeft weer van alles bij elkaar verzameld maar ik had niet veel zin iets te ondernemen. We zijn een beetje in de stad blijven hangen bij een cafeetje zagen we een bord met Finale Netbal. Bij de RSA hadden we al naar de halve finale gekeken en we vonden deze sport wel aardig. Lijkt een beetje op korfbal, maar dan anders. Een echte meidensport. Om 20.00 uur hebben we ons bij de echte fans gevoegd de finale ging tussen Australië en New Zealand, een echte finale dus, erg spannend en Australië won nipt.
We hadden wat informatie mee genomen van een tuin en bloemen show in de buurt van Auckland we besloten om maar vast richting dit festijn te rijden en hier camp te maken, scheelt morgen al een heel stuk en we moeten toch naar het Noorden.
We slapen best in onze woonmobiel. Het is een klein model campervan met een bed van 200/135 met ruimt onder het bed voor de potten en pannen en stoelen en tafels. Lijkt wel een beetje op onze Fiat, maar dan anders. Een probleem we hadden voorgenomen mooi vroeg op de show te zijn maar we versliepen ons. 9.00 uur werden we wakker, dat hebben we al maanden niet meer meegemaakt. Is niet erg we hebben vakantie maar toch als je iets wil doen moet je er hier ook vroeg bij zijn. De show was wel aardig er werden prachtige bloemstukken geshowd. En voor de rest, we zeiden al; “Wat zijn wij toch verwend”.We hebben al zo veel moois gezien. We hebben daar toch wel tot 15.00 uur rond weten lopen en merkten dat we allebei dood moe waren, Toch maar weer vertrokken en hebben in Orewa aan de beach geslapen. We genieten erg van de groene natuur en van het heuvelachtige landschap. De kronkelende wegen met hun duizend bochten splijten dit landschap in tweeën. We vragen ons steeds af waar lijkt dit op, soms een beetje Engeland dan weer de Belgische Ardennen dan weer Frankrijk. Maar het is gewoon New Zealand. Maandag eerst internetten om de voetbal nog een beetje te volgen. Later vertrokken naar Phoa waar een heel oud theehuis bewaard was gebleven. We werden welkom geheten door een heel aardige meneer die gelijk alles begon te vertellen van de thee en pies, recept ook uit 1800 en nog wat. Water liep ons in de mond. Goede voornemens, komt niks van terecht. Thuis maar weer aan de gang met Sonja Bakker(bestaat ze nog). Heel gezellig in de tuin van het oude theehuis en het valt ons op dat het hier overal veel gezelliger is dan in Australië. Alles is kleiner en dichter bij elkaar maar ook de huizen en tuinen. In de dorpen proef je ook een sfeer van relax en men doet moeite om het er leuk uit te laten zien. We rijden via een toeristische weg en besluiten om in een Nationaal Park te overnachten. In Warkworth hebben we de info vandaan gehaald en zijn doorgereden naar Tawharanui (de plaatsnamen krijg je een punt hoofd van) We hebben een plaatsje gevonden op nog geen 100 meter van zee en de bedoeling is vanuit hier te gaan wandelen. We hebben gelijk de wandelschoenen aangetrokken en hebben een tocht van 2 uur gemaakt. Dit gebied is afgezet dmv een hoog fijn gaas. De vogels krijgen op deze manier de gelegenheid om hun eieren uit te broeden, er is hier een plaag van fretten en wezels. Deze fretten worden gevangen in vallen, en het is hun dood. In dit gebied zijn heel zeldzame vogels die op deze manier nog een kans krijgen. Er mag ook niet overal worden gewandeld. Heel veel stukken zijn afgezet. De volgende dag, donderdag pakken we goed uit en gaan voor de 4 uur walk. En lopen naar de Takatu Point. Dit was een geweldige tocht langs de beach door het woud en dwars door de weilanden met hun schapen en koeien.
Rond 12 00 uur zijn we vertrokken en rijden richting Whangarei hier hebben we aan de Oceaan Beach gestaan. Omdat we ons hadden verreden kwam onze planning niet goed uit. We gaan hier ook wandelen maar komen nu bij een ander vertrekpunt uit dan was gepland. We vertrekken vroeg de volgende morgen. Ook nu eerst weer langs de zee over de prachtige stranden met hun rotsen op het strand en in de zee. Later een steil pad omhoog wat ons bracht naar een uitzicht dat prachtig was. We hebben vaak naar het strand gekeken niet alleen omdat het zo mooi was maar als we weer een paar meter hadden gelopen moesten de oudjes weer rusten, wat steil. Maar we krijgen het voor elkaar we halen de top Bream Head. En we worden rijkelijk beloond, we hebben een uitzicht, aan de ene kant kunnen we een eiland zien dat 100 km verder op ligt en de andere is op 75 km een eiland te spotten. Ook bevind zich hier nog een radar die verscholen in de bosjes zijn werk in de laatste wereldoorlog heeft gedaan.
Nu begint het echte werk er was een pad gemarkeerd dmv blauwe linten. Het eerste stuk ging nog wel maar hoe verder we kwamen hoe dichter de bos werd. We hadden het gevoel dat na de man die de linten had opgehangen niemand meer de route had gelopen. We moesten soms zo steil naar beneden dat op je billen glijden nog het beste was. Popko kwam een paar keer lelijk ten val omdat hij net een oude verrotte boom als steun pakte en deze spontaan afknapte.
We waren het op en gegeven moment allebei helemaal zat. We waren ook al vanaf 7.00 uur onderweg en het begon al tegen 13.00 uur te lopen. Op een moment zagen we weiland door het bos en hebben de linten maar voor lief genomen. We zijn dwars door het land gelopen richting een boerderij, waar we opgewacht werden door 2 grote honden die gelukkig achter gaas zaten, kon er nog net bij. Niemand thuis en we zijn richting de straat gelopen waar we een auto hebben aangehouden en gevraagd welke richting we op moesten lopen. We waren gelukkig nog een half uurtje van de auto en water en eten. Het was me een tocht. We hebben wat gegeten en zijn naar een camping gereden dicht bij de Whangarei falls. Deze falls staan voor morgen op ons programma.
Zal allemaal wel zo horen, wat zijn wij dan gemakkelijk misschien te gemakkelijk. Oké, we kregen nog een paar handige tips en we starten onze nieuw onderkomen voor de laatste 5 weken rond tour New Zealand. We hebben de eerste dag gegeten bij de RSA een tehuis voor oorlogsslachtoffers waar ze bij elkaar kunnen zitten en de lunch of het diner kunnen gebruiken. Dit allemaal voor een zacht prijsje en dat past ons wel.
We hebben op de parkeerplaats overnacht en de volgende morgen,zaterdag ,hadden we even echt paniek, ik had mijn tasje laten liggen met echt alles er in. Om 10.00 uur kwam de barjuffrouw en gelukkig had iemand mijn tasje afgegeven, ik(wij) blij. We zaten in een wijk van Auckland en het was nog een hele toer om in de stad te komen. We moesten ook even weer wennen aan New Zealand. We hebben geparkeerd in de stad en zijn richting I informatie gelopen. Wat is en wat kunnen we hier doen. BV van de Skytoren springen op sport gebied is er van alles ze zijn hier erg sportief, daar kom ik nog op terug.
We(Popko) heeft weer van alles bij elkaar verzameld maar ik had niet veel zin iets te ondernemen. We zijn een beetje in de stad blijven hangen bij een cafeetje zagen we een bord met Finale Netbal. Bij de RSA hadden we al naar de halve finale gekeken en we vonden deze sport wel aardig. Lijkt een beetje op korfbal, maar dan anders. Een echte meidensport. Om 20.00 uur hebben we ons bij de echte fans gevoegd de finale ging tussen Australië en New Zealand, een echte finale dus, erg spannend en Australië won nipt.
We hadden wat informatie mee genomen van een tuin en bloemen show in de buurt van Auckland we besloten om maar vast richting dit festijn te rijden en hier camp te maken, scheelt morgen al een heel stuk en we moeten toch naar het Noorden.
We slapen best in onze woonmobiel. Het is een klein model campervan met een bed van 200/135 met ruimt onder het bed voor de potten en pannen en stoelen en tafels. Lijkt wel een beetje op onze Fiat, maar dan anders. Een probleem we hadden voorgenomen mooi vroeg op de show te zijn maar we versliepen ons. 9.00 uur werden we wakker, dat hebben we al maanden niet meer meegemaakt. Is niet erg we hebben vakantie maar toch als je iets wil doen moet je er hier ook vroeg bij zijn. De show was wel aardig er werden prachtige bloemstukken geshowd. En voor de rest, we zeiden al; “Wat zijn wij toch verwend”.We hebben al zo veel moois gezien. We hebben daar toch wel tot 15.00 uur rond weten lopen en merkten dat we allebei dood moe waren, Toch maar weer vertrokken en hebben in Orewa aan de beach geslapen. We genieten erg van de groene natuur en van het heuvelachtige landschap. De kronkelende wegen met hun duizend bochten splijten dit landschap in tweeën. We vragen ons steeds af waar lijkt dit op, soms een beetje Engeland dan weer de Belgische Ardennen dan weer Frankrijk. Maar het is gewoon New Zealand. Maandag eerst internetten om de voetbal nog een beetje te volgen. Later vertrokken naar Phoa waar een heel oud theehuis bewaard was gebleven. We werden welkom geheten door een heel aardige meneer die gelijk alles begon te vertellen van de thee en pies, recept ook uit 1800 en nog wat. Water liep ons in de mond. Goede voornemens, komt niks van terecht. Thuis maar weer aan de gang met Sonja Bakker(bestaat ze nog). Heel gezellig in de tuin van het oude theehuis en het valt ons op dat het hier overal veel gezelliger is dan in Australië. Alles is kleiner en dichter bij elkaar maar ook de huizen en tuinen. In de dorpen proef je ook een sfeer van relax en men doet moeite om het er leuk uit te laten zien. We rijden via een toeristische weg en besluiten om in een Nationaal Park te overnachten. In Warkworth hebben we de info vandaan gehaald en zijn doorgereden naar Tawharanui (de plaatsnamen krijg je een punt hoofd van) We hebben een plaatsje gevonden op nog geen 100 meter van zee en de bedoeling is vanuit hier te gaan wandelen. We hebben gelijk de wandelschoenen aangetrokken en hebben een tocht van 2 uur gemaakt. Dit gebied is afgezet dmv een hoog fijn gaas. De vogels krijgen op deze manier de gelegenheid om hun eieren uit te broeden, er is hier een plaag van fretten en wezels. Deze fretten worden gevangen in vallen, en het is hun dood. In dit gebied zijn heel zeldzame vogels die op deze manier nog een kans krijgen. Er mag ook niet overal worden gewandeld. Heel veel stukken zijn afgezet. De volgende dag, donderdag pakken we goed uit en gaan voor de 4 uur walk. En lopen naar de Takatu Point. Dit was een geweldige tocht langs de beach door het woud en dwars door de weilanden met hun schapen en koeien.
Rond 12 00 uur zijn we vertrokken en rijden richting Whangarei hier hebben we aan de Oceaan Beach gestaan. Omdat we ons hadden verreden kwam onze planning niet goed uit. We gaan hier ook wandelen maar komen nu bij een ander vertrekpunt uit dan was gepland. We vertrekken vroeg de volgende morgen. Ook nu eerst weer langs de zee over de prachtige stranden met hun rotsen op het strand en in de zee. Later een steil pad omhoog wat ons bracht naar een uitzicht dat prachtig was. We hebben vaak naar het strand gekeken niet alleen omdat het zo mooi was maar als we weer een paar meter hadden gelopen moesten de oudjes weer rusten, wat steil. Maar we krijgen het voor elkaar we halen de top Bream Head. En we worden rijkelijk beloond, we hebben een uitzicht, aan de ene kant kunnen we een eiland zien dat 100 km verder op ligt en de andere is op 75 km een eiland te spotten. Ook bevind zich hier nog een radar die verscholen in de bosjes zijn werk in de laatste wereldoorlog heeft gedaan.
Nu begint het echte werk er was een pad gemarkeerd dmv blauwe linten. Het eerste stuk ging nog wel maar hoe verder we kwamen hoe dichter de bos werd. We hadden het gevoel dat na de man die de linten had opgehangen niemand meer de route had gelopen. We moesten soms zo steil naar beneden dat op je billen glijden nog het beste was. Popko kwam een paar keer lelijk ten val omdat hij net een oude verrotte boom als steun pakte en deze spontaan afknapte.
We waren het op en gegeven moment allebei helemaal zat. We waren ook al vanaf 7.00 uur onderweg en het begon al tegen 13.00 uur te lopen. Op een moment zagen we weiland door het bos en hebben de linten maar voor lief genomen. We zijn dwars door het land gelopen richting een boerderij, waar we opgewacht werden door 2 grote honden die gelukkig achter gaas zaten, kon er nog net bij. Niemand thuis en we zijn richting de straat gelopen waar we een auto hebben aangehouden en gevraagd welke richting we op moesten lopen. We waren gelukkig nog een half uurtje van de auto en water en eten. Het was me een tocht. We hebben wat gegeten en zijn naar een camping gereden dicht bij de Whangarei falls. Deze falls staan voor morgen op ons programma.
-
27 November 2007 - 13:34
Roelof M.:
Hoi Hennie en Popko,
Door al jullie natuurwandelingen met steile hellingen hebben jullie Sonja Bakker niet nodig. Wel geschikt voor de houthakker op de foto.
Wat houden jullie zo een conditie.
Fijn om jullie zo weer te volgen nu in Nieuw-Zeeland.
Wens je verder een fijne trektocht door het land aan de andere kant van de wereld.
Blijf ervan genieten en ik blijf jullie volgen tot jullie terug zijn aan de Wiekbrugge en hoop je weer te ontmoeten op Het Noorderslag.
Gegroet,
Roelof -
28 November 2007 - 21:04
Henk En Toos:
Toos vond de bloemstukken erg mooi, Henk gaat meer voor de aalscholvers.
Veel plezier in dat Paradijs.
groetjes henk en toos -
01 December 2007 - 20:22
Jan En Betty:
Hallo Weddenschap verloren Staphorst heeft
vandaag 15 punten gehaald plaats 6
Staphorst-Ons 2-1
Verder alles goed bij jullie ???
Gauw tot ziens
Groetjes Jan Betty
-
03 December 2007 - 18:16
De Mus:
Heeej hennie en popko.
Ziet er weer prachtig uit deze zeer mooie foto's.
Feyenoord vlag TOP.
Hoe gaat t verder???
Zie jullie haast nooit meer op skype???
Gaat t nog goed??
Wat is de bedoeling voor jullie met de kerstdagen terug richting Holland of daar?
Laterzzz
Dennis Mussche -
06 December 2007 - 22:35
Gerrit Visscher:
Hallo Hennie en Popko,
Zo Zo jullie zijn al weer met de laatste loodjes bezig,ik ben best een beetje jaloers op jullie,als ik de verhalen zo lees hebben jullie heel wat beleeft,tot ziens in Staphorst!!!!!
Groetjes Gerrit en Klaasje -
09 December 2007 - 13:14
Jolande:
Hoi Hennie en Popko.
Wat een prachtige foto's hebben jullie gemaakt! Had al een tijdje niet meer gekeken, maar we zijn je nog niet vergeten hoor!!
Alle goeds voor de rest van jullie reis!
groetjes Jolande Kloosterman -
09 December 2007 - 14:02
Henny Van Der Veen:
hier nog een berichtje
uit lemele .
van de spiekerweg
we hebben de computer kapot gehad
en daarom hebben we geen berichtjes
meer kunnen sturen .
maar nu volgen we alles weer
en zie jullie het heel leuk hebben.
popko lemele staat momenteel ook goed
7 plek .
dus daar kennen ze sonja bakker zo
te zien niet :P
deze tijd is bij de familie van der veen
sonja ook ver te vinden.
mischien dat we nog een berichtje sturen
maar euh euh euh mischien zijn jullie dan wel thuis
veel plezier daar nog verder en kiek er nog even mooi rond
groetjes de familie van der veen
bode -
09 December 2007 - 17:35
Carmen:
Hoi,
Ik zit alweet te wachten op een nieuw verhaal van jullie.Ik vind het leuk om te lezen wat jullie allemaal mee maken.
Hennie,waarschijnlijk vind je dit niet leuk om te lezen, maar ik zie er naar uit om weer samen met je te werken!!!
Tot snel..
Groetjes, Carmen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
